Kennen jullie het spel op tv nog? Deal or no deal: willekeurig een doos openmaken en dan hopen dat er een klein bedrag inzit. Dit gevoel bekruipt me bij het volgen van de brexitperikelen.
Allereerst moet je een vraag (of een referendum) goed hebben om mee te mogen doen met het spelletje. Je hebt er tenslotte zelf voor gekozen dus de Engelsen mochten mee doen met het grote brexitspel met het doel zoveel mogelijk geld te verdienen.
Nu het spel op de wagen is en er al diverse dozen zijn opengemaakt, is de verwachting die er was op een goede afloop redelijk de grond in geslagen. Alleen de kleine bedragen zijn nog over.
De kern van het probleem is het managen van verwachtingen (of verlangens) door mensen zelf. Als je dus weet dat er een mogelijkheid is om veel geld te verdienen, creëer je de verwachting/het verlangen dat je een nieuwe auto, reis of huis zou kunnen bekostigen. Eigenlijk heb je het geld al drie keer uitgegeven en is alle uitkomst anders dan de hoofdprijs een mislukking.
Je verwachting bijstellen is voor mensen een van de moeilijkste klussen in het leven. Op alle gebied kun je teleurstelling ervaren doordat je verwachtingen niet kloppen met de feiten. Het is dus van levensbelang dat je jezelf zodanig in kaart hebt gebracht, zodat je weet welke mogelijkheden en onmogelijkheden bij jou horen om realistische doelen voor jezelf te kunnen stellen.
